2 april

Woensdag 2 april

Dat niet te laat slapen klopte gisteren niet helemaal want al met al ging ik om half twaalf slapen denk ik. Dat kon ik ook wel merken vanochtend want ik had erg veel moeite om mijn bed uit te komen, hopelijk gaat dat morgen beter.

Vanmorgen heb ik nog even de laatste halve rij afgemaakt in de nieuwe kas en daarna verhuisd naar de oudere kas. Daar was Katharina al druk bezig met de ‘window line’ met de ladder. Dat blijft een rotwerk…gelukkig was het niet te warm want het was bewolkt dus het was een lekker temperatuurtje in de kas. ’s Middags ben ik met de ladder begonnen en natuurlijk precies op het moment dat ik de rot rij mag gaan doen begint de zon te schijnen….Dus daar ging eerst mijn vest uit en vervolgens ook m’n shirt maar zodat ik in m’n hemdje kon werken…dat was beter met de zon op m’n lijf….Toch ging het verbazend snel en om half vier kon ik weer op mijn karretje klimmen.

Toen we klaar waren met werken was het nog een beetje bewolkt maar ook wel blauwe lucht te zien. Ik heb even nog wat mails bekeken en daarna wat gegeten. Brood zoals gewoonlijk, daarna hebben we aan tafel nog lekker zitten praten…over van alles en nog wat eigenlijk…

Om half zeven heb ik mijn (stoute) schoenen aangetrokken…haha nee hoor gewoon mijn wandelschoenen…en ben ik naar osthusvik gelopen…toen ik daar was had ik nog geen zin om terug te gaan want het waaide bijna niet dus absoluut niet koud. Ik ben verder gelopen en daar begon het wandelpad naar het hoogste punt van Rennesoy. Daar ben ik een stukje de bergen in gelopen. Het was echt super drassig en op een gegeven moment hoorde ik koeien loeien….en ja koeien zijn niet echt mijn beste vrienden dus heb ik wat voorzichtiger gelopen….Hier kon ik ook weer de rode paaltjes volgen maar waar het pad liep blokkeerde een enorme zwarte koe de weg (ok misschien niet zo enorm…maar overdrijven is wel goed af en toe ;)) er was ook nog een kalf bij dus dan houd ik helemaal niet zo van koeien…

Dus ik door het gras en weet ik veel waar allemaal meer nog doorheen om toch verder te komen…want nooit dat ik het gewone pad zou nemen langs dat zwarte gevaarte en haar kind heen….uiteindelijk ben ik toch weer op de gewone weg uitgekomen en daar nog een stukje gelopen. Maar het werd ook wel weer tijd om terug te gaan als ik voor het donker thuis wilde zijn…Het was wel super mooi daarboven, je kon heel osthusvik zien en nu had je echt het idee dat je in een fjord woont.

Nou dat was nog leuker, de terugweg. De koeien hadden nu elkaar gevonden denk ik want ze stonden nu met z’n allen bij elkaar…Heel leuk, dan kom je beneden staan daar een stuk of twintig zwarte beesten een beetje naar je te kijken….En ja, ik moest toch naar beneden. Gelukkig had ik een punt waar ik gewoon heen kon want ik moest over een paar planken heen lopen en die kon ik zien liggen….dus ik vol goede moed naar beneden geklommen (want over de weg ging niet want inmiddels hadden daar meer koeien zich verzameld.
Met mijn ogen alleen gericht op de planken ben ik snel verder gelopen want die koeien die zijn verrekte nieuwsgierig dus ze komen steeds dichterbij en ik voelde me ook niet zo happy toen ik wat gehijg en zware ‘voetstappen’ achter me hoorde van zo’n gekke koe….

Ik was ook maar wat blij toen ik over die planken heengelopen was en ik weer achterom durfde te kijken en de koetjes op een veilige afstand waren….pff ik weet het nu zeker koeien zullen nooit mijn beste vrienden worden….

De terugweg naar huis ging ook vrij snel en ik was vijf voor acht thuis, er was verder niemand thuis want June en Willy Olav waren nog een keer naar de musical van Martine. Jakob was nog aan het werk, alleen Katharina was boven op haar kamer. We hebben om acht uur nog even Farmen gekeken maar daar was niet zoveel aan zonder vertaling en de rest van de familie dus kwart voor negen zijn we naar boven gegaan, daar zit ik nu nog steeds vergezeld met mijn laptop en mijn borrelnootjes. Hopelijk kan ik vanavond wel wat vroeger slapen.