2 mei 2008
vandaag was het tijd om naar huis te gaan...Ik heb er niet zo heel veel zin in, het liefst ga ik terug naar de familie Eike om volgende week gewoon weer te beginnen met tomatenplukken. Maarja helaas zit dat er niet in en ging ik vandaag toch echt terug naar Nederland.
We hebben eerst nog even de boodschappen gedaan om wat typisch Noorse dingen mee naar huis te nemen en nog wat te eten voor op het vliegveld. Mijn ouders hebben mij daarna op het vliegveld afgezet en zij moesten weer verder met de auto. Zij moesten namelijk om half vijf in Kristiansand zijn om daar de boot naar Denemarken te nemen.
Ik werd dus om elf uur gedumpt op Sola airport....daar moest ik wachten tot mijn vliegtuig om kwart over vier vanmiddag zou vertrekken :o!....ik zat daar gezellig met mijn boek, mijn mp3speler en mijn overlevingspakket vol met eten en drinken en zo ben ik de dag wel doorgekomen...Voor de paar Noorse Kronen die ik nog had heb ik nog een ijsje gekocht want het was lekker zonnig.
Om kwart over vier kon ik dan eindelijk de lucht in richting Oslo...Ik had gelukkig geen bagage dus op het vliegveld in Oslo hoefde ik niet meer door de douane heen dus deze keer hoefde ik mijn vliegtuig niet te missen. Het is wel een enorm verschil met het piepkleine vliegveldje in Stavanger daar in Oslo...heel veel winkels en als je naar de Internationale vluchten hal gaat kom je in het geurtjes, dranken en chocolade paradijs voor taxfree shoppers....Overal zie je geurtjes drank en ook chocolaatjes.
Ik heb voor de laatste Noorse kronen die ik nog over had een zak met chocolaatjes gekocht want ja...aan noorse kronen in Nederland heb je niet zoveel. Dit heb ik in mijn tasje gestopt en daarna ben ik maar weer verder gelopen naar mijn Gate....Pff dat was nog best een eind lopen, in Stavanger was ik er zo...
Om zes uur ging daar mijn vliegtuigje de lucht weer in en rond zeven uur zag ik dan toch de afsluitdijk (denk ik...) en de leuke ruilverkaveling van Nederland weer....en dan weet je gelijk weer dat Nederland druk is want je ziet dan ook weer de snelweg met vele auto's onder je door zoeven.
Om half acht stond mijn vliegtuigje stil en kon ik mijn vliegtuig weer uit op zoek naar de uitgang. Toen herinnerde ik me weer hoe groot Schiphol ook al weer was want het was nog best een eind lopen. Toen was het nog even zoeken naar Nika die mij op kwam halen maar gelukkig heb ik die ook gevonden. Toen weer op weg naar Hardinxveld...Thuis waren Wijnand, Marieke en Kees er en hebben we lekker gegeten.
Nu ik weer thuis ben heb ik het gevoel alsof ik net een paar weekjes op vakantie ben geweest...
5 mei 2008
1 mei alles voor het laatst
Hier in Noorwegen vieren ze 1 mei als dag van de arbeid en daarbij kwam ook nog eens dat het hemelvaarstsdag is vandaag dus ons plan om boodschappen te gaan doen ging niet door want alle winkels zijn natuurlij dicht.
We zijn vanmorgen echt voor de laatste keer naar Rennesoy gereden. Daar wilden we wat gaan wandelen want het is een geweldig mooi eiland. Alleen het Noorse weer viel weer eens tegen. We hebben even in de auto zitten afwachten tot het wat droger werd en dat werd het gelukkig ook wel dus hebben we nog een uurtje rondgelopen. Zodra we weer in de auto zaten begon het weer met regenen dus dat hadden we goed uitgekozen.
We zijn daarna ook voor de laatste keer (op zo'n dag als vandaag doe je alles voor de laatste keer...) naar Stavanger gegaan. Mijn ouders waren de vorige keer vergeten fotos te maken (?!?!) en dus moesten we nog terug...Ook hadden ze nog lang niet alles gezien dus heb ik ze maar eventjes een rondleiding gegeven.
We wilden daarna nog de beroemde chocolademelk gaan drinken in het bookcaféetje maar omdat het één mei is zat dat helemaal vol met mensen en ook buiten was het vol. We zijn dus doorgelopen naar het kultcafé...in het kulturhus en daar hebben we lekker wat gedronken met een stukje cake erbij :)
Ik heb daar ook mijn laptop eventjes uit de tas gehaald om voor de laatste keer in Noorwegen mijn e-mail te checken. Ik heb nog even een mailtje gestuurd naar Katharina en daarna nog heel even het weerbericht gecheckt voor morgen. Daarna zijn we weer terug gegaan naar het huisje en daar hebben we zoals elke avond wat gelezen, gegeten en zijn we vast begonnen met de spullen inpakken.
We zijn vanmorgen echt voor de laatste keer naar Rennesoy gereden. Daar wilden we wat gaan wandelen want het is een geweldig mooi eiland. Alleen het Noorse weer viel weer eens tegen. We hebben even in de auto zitten afwachten tot het wat droger werd en dat werd het gelukkig ook wel dus hebben we nog een uurtje rondgelopen. Zodra we weer in de auto zaten begon het weer met regenen dus dat hadden we goed uitgekozen.
We zijn daarna ook voor de laatste keer (op zo'n dag als vandaag doe je alles voor de laatste keer...) naar Stavanger gegaan. Mijn ouders waren de vorige keer vergeten fotos te maken (?!?!) en dus moesten we nog terug...Ook hadden ze nog lang niet alles gezien dus heb ik ze maar eventjes een rondleiding gegeven.
We wilden daarna nog de beroemde chocolademelk gaan drinken in het bookcaféetje maar omdat het één mei is zat dat helemaal vol met mensen en ook buiten was het vol. We zijn dus doorgelopen naar het kultcafé...in het kulturhus en daar hebben we lekker wat gedronken met een stukje cake erbij :)
Ik heb daar ook mijn laptop eventjes uit de tas gehaald om voor de laatste keer in Noorwegen mijn e-mail te checken. Ik heb nog even een mailtje gestuurd naar Katharina en daarna nog heel even het weerbericht gecheckt voor morgen. Daarna zijn we weer terug gegaan naar het huisje en daar hebben we zoals elke avond wat gelezen, gegeten en zijn we vast begonnen met de spullen inpakken.
koninginnedag
Tja....Koninginnedag...nou niet voor mij hier in Noorwegen. Het was wel een leuke dag. Vandaag zijn we naar Preikestolen geweest. Vanmorgen zaten we nog even te twijfelen want het weer tja...dat was echt Noors. Het was bewolkt met af en toe een spatje regen. Voor morgen geven ze nog slechter weer op dus hebben we toch maar besloten om wel op pad te gaan.
Na een Noors ontbijtje met brood met siltetoy (jam) zijn we richting Lauvvik gereden waar we over moesten varen om bij preikestolen te komen. Na een paar keer verkeerd gereden te zijn kwamen we dan toch eindelijk aan bij de boot en konden we bijna gelijk de boot op en gaan varen.
We hebben de auto geparkeerd aan de voet van de berg waar de wandeling begon en zijn daarna begonnen met wandelen. Met het weer viel alles gelukkig mee en we hadden zelfs af en toe zon.
Het was wel een lange wandeling met veel obstakels onderweg. Dus het was klimmen en klouteren. Toen we na twee uur ongeveer boven waren woei het daar zo hard dat ik van mijn ouders niet eens bovenop mocht en dat was wel jammer. Want ja...dan kan je 600 meter naar beneden kijken zo de fjord in....
Ik moet dus nog maar een keertje in de zomer terug om over het randje te kijken als het wat minder hard waait. Het was wel heel erg winderig dat geef ik wel toe want je woei echt bijna weg...maargoed het was ondanks alles toch ook nog wel super mooi daar!
De weg naar beneden was ook erg leuk en daar deden we weer zo'n twee uur over dus toen we bij de auto aankwamen waren we ook helemaal kapot. Ik was blij dat ik weer kon zitten in plaats van lopen en eventjes m'n wandelschoenen uit kon doen....
We hebben nog even boodschappen gedaan en daarna zijn we weer terug gegaan naar het huisje. Daar hebben we wat gelezen en daarna gegeten. Na het eten verveelde ik me toch wel dus ben ik maar een eindje gaan fietsen. Vlakbij ons huisje is een soort park of bloementuin en ook nog een bos dus daar heb ik anderhalf uur rondgefietst en toen werd het weer tijd om naar huis te gaan.
Na een Noors ontbijtje met brood met siltetoy (jam) zijn we richting Lauvvik gereden waar we over moesten varen om bij preikestolen te komen. Na een paar keer verkeerd gereden te zijn kwamen we dan toch eindelijk aan bij de boot en konden we bijna gelijk de boot op en gaan varen.
We hebben de auto geparkeerd aan de voet van de berg waar de wandeling begon en zijn daarna begonnen met wandelen. Met het weer viel alles gelukkig mee en we hadden zelfs af en toe zon.
Het was wel een lange wandeling met veel obstakels onderweg. Dus het was klimmen en klouteren. Toen we na twee uur ongeveer boven waren woei het daar zo hard dat ik van mijn ouders niet eens bovenop mocht en dat was wel jammer. Want ja...dan kan je 600 meter naar beneden kijken zo de fjord in....
Ik moet dus nog maar een keertje in de zomer terug om over het randje te kijken als het wat minder hard waait. Het was wel heel erg winderig dat geef ik wel toe want je woei echt bijna weg...maargoed het was ondanks alles toch ook nog wel super mooi daar!
De weg naar beneden was ook erg leuk en daar deden we weer zo'n twee uur over dus toen we bij de auto aankwamen waren we ook helemaal kapot. Ik was blij dat ik weer kon zitten in plaats van lopen en eventjes m'n wandelschoenen uit kon doen....
We hebben nog even boodschappen gedaan en daarna zijn we weer terug gegaan naar het huisje. Daar hebben we wat gelezen en daarna gegeten. Na het eten verveelde ik me toch wel dus ben ik maar een eindje gaan fietsen. Vlakbij ons huisje is een soort park of bloementuin en ook nog een bos dus daar heb ik anderhalf uur rondgefietst en toen werd het weer tijd om naar huis te gaan.
1 mei 2008
de laatste dag...
Dinsdag 29 februari
Gisterenavond had ik het er nog met June en Jakob over. Het voelt heel raar om te vertrekken vanavond en ik heb in niets het gevoel dat dit nou echt mijn laatste dag was. Vanmorgen zijn we gewoon weer in de kas begonnen en de dag was gewoon als alle anderen. ’s Middags hebben we deze keer wel lekker tomaten geplukt en nog een halve lijn gewikkeld. Daarna zijn we op ons karretje gaan zitten omdat we nog maar tien minuten hadden. Het had ook niet zo heel veel zin meer om aan de andere kant ook te beginnen.
Om vijf over vier zat mijn laatste werkdag er dan op en nog steeds had ik niet echt het gevoel alsof ik over een paar uurtjes het huis voorlopig zou verlaten. Ik zeg voorlopig want ik kom zeker terug hier…
We aten weer gewoon brood en we hebben nog tot een uur of 6 aan tafel gezeten gezellig zitten kletsen. Het werd toen wel tijd om mijn spullen in te gaan pakken want daar moest ik nog aan beginnen. Toen begon pas echt het gevoel dat ik weg zou gaan….Niets is zo definitief als een gepakte koffer.
In een half uurtje had ik alles in mijn koffer en rugzakken gepropt, gelukkig hoefde ik niet te kijken naar het gewicht of iets dergelijks want ik neem gewoon alleen mijn rugzakje mee en de rest van de bagage dump ik bij m’n ouders in de auto.
De familie heeft ook een gastenboek waar alle meiden wat inschrijven die hier geweest zijn. Ik moest dus ook wat schrijven en dat is super lastig kan ik je zeggen. Toen ik eenmaal begonnen was met wat schrijven ging het wel en bleef ik gewoon maar schrijven. Toen ik twee blaadjes vol had gekalkt was het wel genoeg. Er is nog zoveel meer wat je op kan schrijven maar dan kan ik wel een boek vol schrijven en dat is ook weer niet de bedoeling.
Katharina kwam nog even kijken of alles paste in mijn koffer enzo en toen was ik bijna klaar met pakken. Ik heb nog even mijn adres gegeven aan Katharina. Haar adres hier in Noorwegen weet ik natuurlijk en dat in Duitsland vraag ik nog wel een keer op msn.
Caroline kwam ook nog even vanavond om eventjes gedag te zeggen. Om zeven uur waren mijn ouders er en heb ik de hele bende de trap afgedragen. Gelukkig met hulp van Caroline en Katharina. Ik heb nog even het huis laten zien aan mijn ouders en ook nog even de kas.
Ze mochten de kas niet in omdat ze groenten en fruit uit Nederland hadden meegenomen naar Noorwegen, dat is dan heel gevaarlijk voor de tomaten en daar kunnen ze ziek van worden.
We hebben nog even wat gedronken op de bank bij de familie Eike en daarna werd het toch echt tijd om te gaan. Iedereen gedag gezegd en toen de auto in. Dat was zo’n vreemd gevoel, vooral de familie en Katharina ga ik vreselijk missen. Twee en een halve maand doe je bijna alles samen en dan nu opeens zie ik haar voor een paar maanden niet meer. Ik ga namelijk van de winter wel naar Duitsland toe om te snowboarden!
Gisterenavond had ik het er nog met June en Jakob over. Het voelt heel raar om te vertrekken vanavond en ik heb in niets het gevoel dat dit nou echt mijn laatste dag was. Vanmorgen zijn we gewoon weer in de kas begonnen en de dag was gewoon als alle anderen. ’s Middags hebben we deze keer wel lekker tomaten geplukt en nog een halve lijn gewikkeld. Daarna zijn we op ons karretje gaan zitten omdat we nog maar tien minuten hadden. Het had ook niet zo heel veel zin meer om aan de andere kant ook te beginnen.
Om vijf over vier zat mijn laatste werkdag er dan op en nog steeds had ik niet echt het gevoel alsof ik over een paar uurtjes het huis voorlopig zou verlaten. Ik zeg voorlopig want ik kom zeker terug hier…
We aten weer gewoon brood en we hebben nog tot een uur of 6 aan tafel gezeten gezellig zitten kletsen. Het werd toen wel tijd om mijn spullen in te gaan pakken want daar moest ik nog aan beginnen. Toen begon pas echt het gevoel dat ik weg zou gaan….Niets is zo definitief als een gepakte koffer.
In een half uurtje had ik alles in mijn koffer en rugzakken gepropt, gelukkig hoefde ik niet te kijken naar het gewicht of iets dergelijks want ik neem gewoon alleen mijn rugzakje mee en de rest van de bagage dump ik bij m’n ouders in de auto.
De familie heeft ook een gastenboek waar alle meiden wat inschrijven die hier geweest zijn. Ik moest dus ook wat schrijven en dat is super lastig kan ik je zeggen. Toen ik eenmaal begonnen was met wat schrijven ging het wel en bleef ik gewoon maar schrijven. Toen ik twee blaadjes vol had gekalkt was het wel genoeg. Er is nog zoveel meer wat je op kan schrijven maar dan kan ik wel een boek vol schrijven en dat is ook weer niet de bedoeling.
Katharina kwam nog even kijken of alles paste in mijn koffer enzo en toen was ik bijna klaar met pakken. Ik heb nog even mijn adres gegeven aan Katharina. Haar adres hier in Noorwegen weet ik natuurlijk en dat in Duitsland vraag ik nog wel een keer op msn.
Caroline kwam ook nog even vanavond om eventjes gedag te zeggen. Om zeven uur waren mijn ouders er en heb ik de hele bende de trap afgedragen. Gelukkig met hulp van Caroline en Katharina. Ik heb nog even het huis laten zien aan mijn ouders en ook nog even de kas.
Ze mochten de kas niet in omdat ze groenten en fruit uit Nederland hadden meegenomen naar Noorwegen, dat is dan heel gevaarlijk voor de tomaten en daar kunnen ze ziek van worden.
We hebben nog even wat gedronken op de bank bij de familie Eike en daarna werd het toch echt tijd om te gaan. Iedereen gedag gezegd en toen de auto in. Dat was zo’n vreemd gevoel, vooral de familie en Katharina ga ik vreselijk missen. Twee en een halve maand doe je bijna alles samen en dan nu opeens zie ik haar voor een paar maanden niet meer. Ik ga namelijk van de winter wel naar Duitsland toe om te snowboarden!
maandag...
Maandag 28 april
Vandaag zijn we in de kas weer begonnen met bladeren van de planten afhalen. Weer zoals altijd drie bladeren of tot de volgende tak met tomaten. Om elf uur zijn we weer begonnen met wikkelen en dat hebben we de rest van de dag gedaan. Omdat ik morgen vertrek moeten we het grootste deel gedaan hebben voordat het nieuwe meisje donderdagavond weer komt.
We hebben tot half vier gewerkt want we hebben een half uurtje pauze gehouden. We zijn namelijk met de bus van vier uur naar Stavanger gereden en bij het esso station uitgestapt. Daar kwam m’n vader al aanrijden maar natuurlijk zag hij ons niet en reed nog een stukje verder terwijl Caroline, Katharina en ik achter de auto aanliepen.
We zijn vanaf daar naar het huisje gereden en daar hebben we heerlijk gegeten. We hebben eerst wat gedronken en toen het eten klaar was hebben we gezellig zitten eten. We aten vispotje met allerlei vis met wortels en doperwten en rijst. Ik had in plaats van vis vlees gelukkig.
Na het eten hebben we nog super gezellig wat op de bank gezeten en ontzettend veel gelachen. Het voelt zo vreemd om morgen te vertrekken…
Vandaag zijn we in de kas weer begonnen met bladeren van de planten afhalen. Weer zoals altijd drie bladeren of tot de volgende tak met tomaten. Om elf uur zijn we weer begonnen met wikkelen en dat hebben we de rest van de dag gedaan. Omdat ik morgen vertrek moeten we het grootste deel gedaan hebben voordat het nieuwe meisje donderdagavond weer komt.
We hebben tot half vier gewerkt want we hebben een half uurtje pauze gehouden. We zijn namelijk met de bus van vier uur naar Stavanger gereden en bij het esso station uitgestapt. Daar kwam m’n vader al aanrijden maar natuurlijk zag hij ons niet en reed nog een stukje verder terwijl Caroline, Katharina en ik achter de auto aanliepen.
We zijn vanaf daar naar het huisje gereden en daar hebben we heerlijk gegeten. We hebben eerst wat gedronken en toen het eten klaar was hebben we gezellig zitten eten. We aten vispotje met allerlei vis met wortels en doperwten en rijst. Ik had in plaats van vis vlees gelukkig.
Na het eten hebben we nog super gezellig wat op de bank gezeten en ontzettend veel gelachen. Het voelt zo vreemd om morgen te vertrekken…
Abonneren op:
Posts (Atom)